Nie ma formalnie określonego minimum, ani zakresu stron pracy dyplomowej. Praca magisterska jest z reguły bardziej obszerna, niż praca licencjacka czy inżynierska.
Zazwyczaj prace licencjackie i inżynierskie liczą około 50 stron, prace magisterskie 70–75 stron.
Nie ma formalnych reguł co do liczby stron w każdym rozdziale, jednak nie powinno tu być widocznych dysproporcji.
W pracach o charakterze badawczym rozdział dotyczący badań własnych jest zazwyczaj najbardziej obszerny, w pracach o charakterze praktycznym – zawierający koncepcję projektu.
Informacje odnoszące się do edytowania pracy znajdują się na stronie Wydziału Zarządzania w zakładce Studenci/Prace i egzaminy dyplomowe w pliku „Formalne i edytorskie wymagania do przygotowania pracy dyplomowej”.
Wzorcem edycji w zakresie podawania danych bibliograficznych, przypisów, podpisów ilustracji itp. mogą być monografie pracowników naukowych Wydziału Zarządzania, wydane przez Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej.
Monografie te można odnaleźć na przykład w Bibliotece Cyfrowej Politechniki Lubelskiej pod adresem: http://bc.pollub.pl/dlibra
Tak, może. Numeracja umieszczona na górze, na zewnętrznych krańcach stron, nie koliduje z treściami przypisów w stopce.
Załącznik do pracy może zostać zarówno pobrany, jak i napisany w edytorze ręcznie.
Ważne, aby na początku nadać mu tytuł „Załącznik…”, zgodnie z jego numerem lub nazwą w Spisie treści.
Wykaz literatury do pracy powinien zawierać:
Można odwoływać się do starszych publikacji, szczególnie wówczas, gdy mają znaczenie historyczne. Z reguły powinno się wybierać publikacje nie starsze, niż dziesięcioletnie.
Można. Promotor konsultuje pracę w trakcie jej opracowywania przez dyplomanta.
Praktykuje się wysłanie pracy do konsultacji rozdziałami, ale można to robić częściej lub rzadziej, w zależności od ustaleń z promotorem.
Zbyt częste nękanie go pytaniami i wysyłanie licznych fragmentów pracy do sprawdzenia świadczy o niesamodzielności dyplomanta i może skutkować obniżeniem oceny promotorskiej.
Hipoteza to przypuszczenia na temat rzeczywistości, które w wyniku przeprowadzonych badań należy sprawdzić. Hipotezy ulegają falsyfikacji bądź konfirmacji, czyli mogą być w badaniach potwierdzone lub nie.
W pracach dyplomowych występuje często układ teza-hipoteza. Teza jest rozumiana jako główna myśl pracy, którą należy udowodnić. Jest to zdanie prawdziwe – nie prawdopodobne (jak hipotezy). Hipotezy stanowią rozwinięcie i uszczegółowienie tezy.
Są dwa podstawowe sposoby formułowania hipotez: wyprowadzanie dedukcyjne z istniejącej teorii dotyczącej problemu badawczego lub indukcyjnie, na podstawie obserwacji i analizy praktyki gospodarczej.
W przypadku prac dyplomowych z zakresu zarządzania i marketingu, mających charakter poznawczy lub projektowy, sformułowanie hipotez nie zawsze jest możliwe. Dopuszcza się więc rezygnację z hipotez na rzecz zestawu pytań badawczych.
W pracy nie powinno się formułować więcej niż pięciu hipotez. Większą ich liczbę trudno zapamiętać i przedstawić z pamięci podczas egzaminu dyplomowego.
Zanim wybierzemy narzędzia, musimy wybrać metody i techniki badawcze.
Najbardziej popularne narzędzia stosowane w badaniach dla potrzeb prac dyplomowych to: kwestionariusze ankiety, scenariusze lub arkusze wywiadów, arkusze analityczne, dzienniki obserwacji.
Wszystkie informacje na temat cytowania źródeł znajdują się w dokumencie „Formalne i edytorskie wymagania do przygotowania pracy dyplomowej”, opublikowanym na stronie Wydziału Zarządzania w zakładce Studenci/Prace i egzaminy dyplomowe.
W Politechnice Lubelskiej obowiązuje tzw. oksfordzki system odwołań i tworzenia przypisów do cytowań.
Przykłady poprawnego zapisu odwołań i przypisów znajdują się w monografiach pracowników naukowych Wydziału Zarządzania, publikowanych przez Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej. Monografie te można odnaleźć w Bibliotece Cyfrowej Politechniki Lubelskiej pod adresem: http://bc.pollub.pl/dlibra
Wzorzec struktury pracy jest dostępny na stronie internetowej Wydziału Zarządzania w zakładce Studenci/Prace i egzaminy dyplomowe, w dokumencie „Formalne wymagania do przygotowania pracy dyplomowej”.
Praca dyplomowa powinna zawierać trzy części główne: teoretyczną, metodyczną i praktyczną.
Część teoretyczna powinna obejmować przegląd literatury na wybrany temat, część metodyczna powinna przedstawiać opis problematyki badawczej i zastosowanej metodyki oraz charakterystykę wykorzystanych metod, technik i narzędzi badawczych.
Część praktyczna jest przeznaczona na wyniki badań własnych bądź opis projektu, a także na wnioski z nich wynikające. Liczba rozdziałów w poszczególnych częściach pracy jest uzależniona od jej tematu, rodzaju i charakteru.
Zazwyczaj prace dyplomowe liczą od trzech do pięciu rozdziałów głównych.
Wstęp do pracy dyplomowej, podobnie jak jej zakończenie, jest obowiązkowym i bardzo ważnym elementem pracy.
Wymagana zawartość wstępu to: wywód autora o ważności i aktualności tematu pracy oraz przyczynach jego podjęcia (inaczej: uzasadnienie wyboru tematu), cel pracy, przyjęte założenia badawcze, struktura pracy oraz charakterystyka wykorzystanych źródeł.
Zazwyczaj wstęp liczy od jednej do dwóch stron.
Można zacząć jego redagowanie tworząc koncepcję pracy, jednak zakończyć należy dopiero po napisaniu całej treści pracy dyplomowej.
Dobre zakończenie jest merytorycznym podsumowaniem całej pracy dyplomowej.
Powinno zawierać wnioski odnoszące się do celu głównego pracy, postawionych pytań badawczych, tezy i hipotez.
W zakończeniu należy także zamieścić uwagi końcowe do wyników przeprowadzonych badań, szczególnie w zakresie możliwości ich wykorzystania w nauce lub praktyce.
W przypadku, kiedy poszukiwane źródła nie są dostępne w bibliotece stacjonarnej, można skorzystać z poniższych linków do bibliograficznych baz danych:
Przydatne dla siebie pozycje źródłowe można także odnaleźć w spisach bibliograficznych książek i artykułów.
Wzór strony tytułowej znajduje się na stronie internetowej Wydziału Zarządzania Politechniki Lubelskiej w zakładce Studenci/Prace i egzaminy dyplomowe.
Nie należy zmieniać czcionki, która została zastosowana we wzorcu.
Nie ma ustalonych ścisłych reguł dotyczących użycia konkretnej osoby w opisie badań lub zawartości pracy.
Wiele zależy od preferencji promotorów.
Pisanie w trzeciej osobie liczby pojedynczej („autor/autorka pracy”) brzmi sztucznie, jednak jest preferowane przez wielu promotorów. Podobnie jest z użyciem formy bezosobowej („w pracy scharakteryzowano zjawisko… zrealizowano badania… w rozdziale zostały przedstawione”).
Bardziej naturalne jest użycie pierwszej osoby liczby pojedynczej („w badaniach własnych dowiodłam/dowiodłem, że…”), jednak taka forma jest jeszcze w świecie naukowym rzadko tolerowana.
Kompromisowym wyjściem jest stosowanie trzeciej osoby liczby pojedynczej lub mnogiej w odniesieniu do pracy lub badań: „praca stanowi nowe ujęcie tematu…”, „rozdział zawiera charakterystykę…”, „wyniki badań wykazały, że…”.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020
"PL2022 - Zintegrowany Program Rozwoju Politechniki Lubelskiej" POWR.03.05.00-00-Z036/17